Green Chair

Kim Moon-hee jest dojrzałą, trzydziestoletnią kobietą, podczas gdy Seo-hyun, z którym jest w związku jest jeszcze niepełnoletni. Obydwoje płacą surowo za swoje uczucia zapoczątkowane silną erotyczną fascynacją, ich związek jest bowiem nieakceptowany przez społeczeństwo. Moon-hee jest skazana na prace społeczne za kontakty seksualne z niepełnoletnią osobą, podczas gdy Hyun ma wyrzuty sumienia z powodu partnerki. Film ukazuje miłość w innym świetle. W Koreańskiej kinematografii czasem ciężko trafić za pozycję z tak ukazaną erotyką, ma to wielkie znaczenie dla filmu, bo jest to niejako sposób wyrażenia uczuć i emocji. Główni bohaterowie na pierwszy rzut wydają się niedojrzali; - kobieta po rozwodzie, która wdaje się w romans z uczniem, robi mu wyrzuty z byle powodu i niedoświadczony nastoletni chłopak, który wydaje się być omamiony kobiecością swojej partnerki. W miarę oglądania filmu jednak ukazuje się całkowicie sprzeczny niż początkowo obraz bohaterów i ich związku: Moon-hee nie zawsze wierzy w szczerość chłopaka i chciałaby, by ciągle udowadniał jej miłość, Hyun natomiast jest gotów zrobić wszystko, by Moon-hee była z nim szczęśliwa. Wśród niewielkiego szeregu postaci mamy także przyjaciółkę Moon Hee, Jean u której zatrzymuje się para; jest to wesoła i przyjazna kobieta, popierająca związek przyjaciół. Zabiegiem reżysera było omamienie widza wizjami romansu Jean i Hyuna, przeplatających się między scenami kopulacji głównej pary oraz ich rzadziej występujących rozmów. Samo podsumowanie filmu również jest ciekawe - na kolacji spotykają się rodzice Hyuna i Moon-Hee, jej były mąż, kobiety z zakładu w którym pracuje, a także dziewczyna podkochująca się w Hyunie. Każdy z nich wypowiada się na temat związku pary, przy czym zachowanie zakochanej dziewczyny idealnie kontrastuje z dojrzałą i spokojną Moon-Hee.
Produkcja jest przeznaczona dla widzów powyżej 18 roku życia, ze względu na odważne sceny erotyczne. Choć jest ich wiele, i są zagrane po mistrzowsku, nie jest to film pornograficzny bez cenzury. Myślę, że na temat filmu każdy ma inne zdanie, spotkałam się bowiem z różnymi opiniami na ten temat, a najlepiej wyrobić sobie własną ; ) 

rok: 2005
reżyseria: Park Chul-soo 
gatunek: dramat